Козловка. NAVINYonline

 22 марта Всемирный день водных ресурсов.

Идея этого международного дня появилась в 1992 году, когда в Рио-де-Жанейро состоялась Конференция ООН по окружающей среде и развитию. В том же году Генеральная Ассамблея ООН приняла резолюцию, которая объявила 22 марта Всемирным днем водных ресурсов.

Позже были добавлены другие события. Например, Международный год водного сотрудничества в 2013 году и продолжающееся Международное десятилетие действий «Вода для устойчивого развития», 2018–2028 годы. Эти мероприятия призваны напомнить, что меры в области водоснабжения и санитарии являются ключевыми для сокращения бедности, экономического роста и экологической устойчивости. Водные ресурсы являются одним из ключевых элементов устойчивого развития, имеющим огромное значение для его социальных, экономических и экологических аспектов. Вода – это жизнь, экономическое и социальное благо, и в первую очередь она должна использоваться для удовлетворения основных потребностей человека. Многие рассматривают доступ к питьевой воде и санитарно-гигиеническим услугам в качестве одного из прав человека. Тем не менее, на планете Земля приблизительно одна шестая населения мира лишена доступа к безопасной воде, а 40% населения мира не имеют доступа к надлежащим санитарно-гигиеническим услугам. Приблизительно 6000 детей ежегодно умирают от болезней, связанных с низким качеством воды и плохими санитарно-гигиеническими условиями. Небезопасная вода и плохие санитарно-гигиенические условия являются причиной порядка 80% всех заболеваний в развивающемся мире В развивающихся странах 90% сточных вод сбрасываются в водные объекты (реки, озера и т.п.) без очистки. Дефицит и загрязнение водных ресурсов приводят к деградации природных ландшафтов. Экологи всех стран, отмечая День водных ресурсов, привлекают внимание общественности к состоянию водных объектов, проблемам безопасного для здоровья людей водоснабжения и рационального водопотребления. Зямлёй з блакітнымі вачамі, сінявокай старонкаю - так вобразна і паэтычна называюць у свеце нашу родную Беларусь. ЧАМУ? Зірніце на карту Беларусі: як той кляновы ліст, яна густа пераплецена сінімі пражылкамі рэк і рэчачак, як пялёсткамі васількоў, стракацяць сінізною азёр яе бескрайніе разлогі. Па звестках у нас нілічваецца каля двадцаці тысяч рэк і десяці тысяч азёр. Агульная даўжыня беларускіх рэк складае больш як 90 тысяч кіламетраў. Дзеляцца яны на тры катэгорыі: вялікія, сярэднія і малыя. Да вялікіх рэк адносяцца тыя, якія маюць даўжыню больш за 500 кіламетраў. (Сож, Дняпро, Заходняя Дзвіна, Гарынь, Бярэзіна, Прыпяць і іншыя) Да сярэдніх рэк адносяцца тыя, якія маюць даўжыню ад 101 да 500 кіламетраў. (Пціч, Арэса, Лань, Друць, Обаль, Дзісна і іншыя) Да малых рэк Беларусі адносяцца тыя, якія маюць даўжыню да 100 кіламетраў. (Буг, Бася, Рыта, Трэмля. Вуць. Шоша, Няслуха, Цемра, Свіслач, Іпа і іншыя) Сёння я хачу прапанаваць вам некалькі кніг беларускіх пісьменнікаў, якія ў сваіх творах распавядаюць пра рэкі і азёры роднай Беларусі. Алесь Карлюкевіч "Цёплыя назвы Яе Вялікасці Вады" Кніга умела спалучае навуковыя веды і мастацкае светабачанне пісьменніка. Усё пра ваду і тое, што з ёю звязана, - так можна вызначыць яе тэматычны кірунак. Вельмі карысна будзе юнаму чытачу даведаццапра беларускія рэкі і іншыя водныя аб'екты.

Мікола Чарняўскі "Матуля ШО, дачушка ШОША" Кніга вядомага беларускага пісьменніка складаецца з паэтычных твораў пра рэкі і азёры Беларусі.

Пятрусь Броўка "На браслаўшчыне азёры..." На Браслаушчыне Азёры… Сiнiя, як неба ураннi, Што у аправе у гонкiм лесе. Па начах злятають зоры, Мыюць твары да свiтання I знiкаюць у наднябессi… На Браслаушчыне Азёры… Чарацiнамi затканы, Усмiхаюцца пад сонцам… Глянеш сам, i нiкне змора, Дно, што у золаце пясчаным, Пiу i пiу бы з iх бясконца… На Браслаушчыне Азёры… Як не бачыш год цi болей, Так хочацца сустрэцца; Што б нi зведау - горы, моры, А азёрау тых нiколi Не забыцца… Любiць сэрца!

Пятрусь Броўка "Ручай" Паміж вярбы, караг, асок Плыве спакойны ручаёк. Глядзіш, а далей паміж лоз, Што ўюн, пятляючы, папоўз... І вось прарваўся на пясок, І ўжо, як срэбны ланцужок, Разгаманіўся, і зайграў, І распісаў тканіны траў. А далей бор, палі ў жытах,— Прыгожы ў ручаінкі шлях! Бывае — ля запруд якіх Як бы прыпыніцца на міг, Але пасля цяжкіх размоў, Прабіўшыся, бяжыць ізноў, Слоў рассыпаючы крышталь, Бясконца ўдаль, бясконца ўдаль... Яму — Не ў звычаі спакой, Ён стане поўнаю ракой, Яму — турбіны пакруціць, Да мора сіняга даплыць. Да скал грудзямі прыпадаць, У штормы караблі гайдаць... А я люблю лясны свой край, Дзе срэбрам коціцца ручай, І цешуся заўсёды тым, Што рос адмалку разам з ім!

Пятрусь Броўка "Вада" Зямля зялёнаю красою Агорнута з тых дзён, калі Вада ўзбудзіла ўсё жывое,— Вада няйначай кроў зямлі. Яна — нязмернае багацце. Хто знае, што ёй за цана! Ну, як расінка птушаняці Ці зерню кропелька адна. А для байца з вадою фляга, А непрытомнаму глыток, А для таго, хто чуе смагу, Пустэльны мерачы пясок,— Вада ва ўсім ратунак першы, Куды ні глянеш, творыць цуд! Сцвярджаюць: «Непатрэбна вершам...» Няўжо зусім? Цяжкі прысуд! Бо верш — жывучая галінка, Дзе так трапечуцца лісткі. А дзе ніводнае расінкі — Парассыпаюцца радкі.