22 марта Всемирный день водных ресурсов.
Идея этого международного дня появилась в 1992 году, когда в Рио-де-Жанейро состоялась Конференция ООН по окружающей среде и развитию. В том же году Генеральная Ассамблея ООН приняла резолюцию, которая объявила 22 марта Всемирным днем водных ресурсов.
Позже были добавлены другие события. Например, Международный год водного сотрудничества в 2013 году и продолжающееся Международное десятилетие действий «Вода для устойчивого развития», 2018–2028 годы. Эти мероприятия призваны напомнить, что меры в области водоснабжения и санитарии являются ключевыми для сокращения бедности, экономического роста и экологической устойчивости.
Водные ресурсы являются одним из ключевых элементов устойчивого развития, имеющим огромное значение для его социальных, экономических и экологических аспектов. Вода – это жизнь, экономическое и социальное благо, и в первую очередь она должна использоваться для удовлетворения основных потребностей человека. Многие рассматривают доступ к питьевой воде и санитарно-гигиеническим услугам в качестве одного из прав человека.
Тем не менее, на планете Земля приблизительно одна шестая населения мира лишена доступа к безопасной воде, а 40% населения мира не имеют доступа к надлежащим санитарно-гигиеническим услугам.
Приблизительно 6000 детей ежегодно умирают от болезней, связанных с низким качеством воды и плохими санитарно-гигиеническими условиями.
Небезопасная вода и плохие санитарно-гигиенические условия являются причиной порядка 80% всех заболеваний в развивающемся мире
В развивающихся странах 90% сточных вод сбрасываются в водные объекты (реки, озера и т.п.) без очистки.
Дефицит и загрязнение водных ресурсов приводят к деградации природных ландшафтов.
Экологи всех стран, отмечая День водных ресурсов, привлекают внимание общественности к состоянию водных объектов, проблемам безопасного для здоровья людей водоснабжения и рационального водопотребления.
Зямлёй з блакітнымі вачамі, сінявокай старонкаю - так вобразна і паэтычна называюць у свеце нашу родную Беларусь. ЧАМУ? Зірніце на карту Беларусі: як той кляновы ліст, яна густа пераплецена сінімі пражылкамі рэк і рэчачак, як пялёсткамі васількоў, стракацяць сінізною азёр яе бескрайніе разлогі.
Па звестках у нас нілічваецца каля двадцаці тысяч рэк і десяці тысяч азёр. Агульная даўжыня беларускіх рэк складае больш як 90 тысяч кіламетраў. Дзеляцца яны на тры катэгорыі: вялікія, сярэднія і малыя.
Да вялікіх рэк адносяцца тыя, якія маюць даўжыню больш за 500 кіламетраў. (Сож, Дняпро, Заходняя Дзвіна, Гарынь, Бярэзіна, Прыпяць і іншыя)
Да сярэдніх рэк адносяцца тыя, якія маюць даўжыню ад 101 да 500 кіламетраў. (Пціч, Арэса, Лань, Друць, Обаль, Дзісна і іншыя)
Да малых рэк Беларусі адносяцца тыя, якія маюць даўжыню да 100 кіламетраў. (Буг, Бася, Рыта, Трэмля. Вуць. Шоша, Няслуха, Цемра, Свіслач, Іпа і іншыя)
Сёння я хачу прапанаваць вам некалькі кніг беларускіх пісьменнікаў, якія ў сваіх творах распавядаюць пра рэкі і азёры роднай Беларусі.
Алесь Карлюкевіч "Цёплыя назвы Яе Вялікасці Вады"
Кніга умела спалучае навуковыя веды і мастацкае светабачанне пісьменніка. Усё пра ваду і тое, што з ёю звязана, - так можна вызначыць яе тэматычны кірунак. Вельмі карысна будзе юнаму чытачу даведаццапра беларускія рэкі і іншыя водныя аб'екты.Мікола Чарняўскі "Матуля ШО, дачушка ШОША"
Кніга вядомага беларускага пісьменніка складаецца з паэтычных твораў пра рэкі і азёры Беларусі.
Пятрусь Броўка "На браслаўшчыне азёры..."
На Браслаушчыне Азёры…
Сiнiя, як неба ураннi,
Што у аправе у гонкiм лесе.
Па начах злятають зоры,
Мыюць твары да свiтання
I знiкаюць у наднябессi…
На Браслаушчыне Азёры…
Чарацiнамi затканы,
Усмiхаюцца пад сонцам…
Глянеш сам, i нiкне змора,
Дно, што у золаце пясчаным,
Пiу i пiу бы з iх бясконца…
На Браслаушчыне Азёры…
Як не бачыш год цi болей,
Так хочацца сустрэцца;
Што б нi зведау - горы, моры,
А азёрау тых нiколi
Не забыцца…
Любiць сэрца!
Пятрусь Броўка "Ручай"
Паміж вярбы,
караг,
асок
Плыве спакойны ручаёк.
Глядзіш,
а далей паміж лоз,
Што ўюн,
пятляючы,
папоўз...
І вось прарваўся
на пясок,
І ўжо,
як срэбны ланцужок,
Разгаманіўся,
і зайграў,
І распісаў тканіны траў.
А далей бор,
палі ў жытах,—
Прыгожы ў ручаінкі шлях!
Бывае —
ля запруд якіх
Як бы прыпыніцца
на міг,
Але пасля
цяжкіх размоў,
Прабіўшыся,
бяжыць ізноў,
Слоў рассыпаючы крышталь,
Бясконца ўдаль,
бясконца ўдаль...
Яму —
Не ў звычаі спакой,
Ён стане
поўнаю ракой,
Яму —
турбіны пакруціць,
Да мора сіняга
даплыць.
Да скал
грудзямі прыпадаць,
У штормы
караблі гайдаць...
А я люблю
лясны свой край,
Дзе срэбрам коціцца ручай,
І цешуся заўсёды тым,
Што рос адмалку
разам з ім!
Пятрусь Броўка "Вада"
Зямля зялёнаю красою
Агорнута з тых дзён, калі
Вада ўзбудзіла ўсё жывое,—
Вада няйначай кроў зямлі.
Яна — нязмернае багацце.
Хто знае, што ёй за цана!
Ну, як расінка птушаняці
Ці зерню кропелька адна.
А для байца з вадою фляга,
А непрытомнаму глыток,
А для таго, хто чуе смагу,
Пустэльны мерачы пясок,—
Вада ва ўсім ратунак першы,
Куды ні глянеш, творыць цуд!
Сцвярджаюць: «Непатрэбна вершам...»
Няўжо зусім? Цяжкі прысуд!
Бо верш — жывучая галінка,
Дзе так трапечуцца лісткі.
А дзе ніводнае расінкі —
Парассыпаюцца радкі.
